Η κατάργηση της ταυροθυσίας είναι ένα θέμα που αφορά την εξέλιξη των πολιτισμών και την αλλαγή των θρησκευτικών και κοινωνικών πρακτικών.

Οι αλλαγές στις κοινωνικές και ηθικές αξίες παίζουν σημαντικό ρόλο. Η αντίληψη για την αξία της ζωής και τα δικαιώματα των ζώων άλλαξαν, οδηγώντας σε μια αυξημένη ευαισθητοποίηση σχετικά με την καλή μεταχείριση των ζώων.

Η θυσία του ταύρου, μία πρακτική που συνεχίζεται να εφαρμόζεται στην Λέσβο, θεωρείται πια βάρβαρη και άσκοπη πράξη, ασύμβατη με τις σύγχρονες ηθικές αντιλήψεις.

Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (ΠΦΠΟ) καταγγέλλει την διαπόμπευση του άτυχου ζώου στη Μυτιλήνη στην Εισαγγελία Μυτιλήνης, στο Υπουργείο Εσωτερικών, Υπουργείο Πολιτισμού,Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και στο Δήμο Μυτιλήνης.

Η σχετική διάταξη πισωγυρίσματος στον Ν.4830/21 πρέπει να καταργηθεί!

Η καταγγελία της ΠΦΠΟ

«Στο όνομα ενός άγραφου Νόμου οι κάτοικοι του χωριού Αγιά Παρασκευή Μυτιλήνης, προβαίνουν σε κακοποίηση ζώου, περιφρονώντας τον γραπτό Νόμο.

Στέκουν ψυχρά και βάρβαρα απέναντι στο μαρτύριο και τον πόνο του ταύρου. Ψυχαγωγούνται στη θέα ενός έντρομου πλάσματος που οδηγείται στο θάνατο.
Πέραν πάσης αμφιβολίας η περιφορά του ταύρου πριν τη θυσία του αποτελούσε κακοποίηση αυτού κατά τις επιταγές του άρθρου 12 του Νόμου 4039/2012.

Κακή και βάναυση μεταχείριση είναι η περιφορά του ζώου ενώπιον αλλαλάζοντας κοινού που συνωστίζεται, υπό τους ήχους εκκωφαντικής μουσικής, στην καυτή άσφαλτο, δίπλα από κινούμενα οχήματα.

Κακή και βάναυση είναι η κατόπιν εξαναγκασμού παρέλαση του ζώου κατά τη διάρκεια πανηγύρεως.

Στα σχετικά βίντεο απεικονίζεται ένα ζώο φανερά σαστισμένο και τρομαγμένο το οποίο σύρεται με δύναμη από τον άνθρωπο που το οδηγεί, κρατώντας το σχοινί που είναι δεμένο γύρω από το κεφάλι του και καθώς εκείνο αντιστέκεται, δεύτερος άνθρωπος το σπρώχνει δυνατά από πίσω κάνοντας χρήση ενός ξύλου.

Η πρόβλεψη του νομοθέτη να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση κάθε είδους ζώου σε κάθε είδους θεάματα στοχεύει ακριβώς στην αποτροπή τέτοιων φαινομένων.
Κακοποίηση ζώου δεν νοείται μόνο συγκεκριμένη πράξη βίας.

Η μεταχείριση του κατά τρόπο αντίθετο από τη φύση του, εντός περιβάλλοντος μη φυσικού, προξενεί στο ζώο φόβο, ανησυχία και αγωνία, δηλαδή συναισθήματα που συνάδουν σαφώς με κακοποίηση.

Εφόσον λοιπόν συντρέχουν οι ανωτέρω περιγραφόμενες συνθήκες, εν ουδεμία περιπτώσει δεν διασφαλίζεται η ευζωία του ζώου από την παρουσία κτηνιάτρου καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, αν και την προβλέπει το άρθρο 23 του Νόμου 4830/2021 προκειμένου να νομιμοποιήσει την περιφορά.

Ποιος ακριβώς θα είναι ο ρόλος του κτηνιάτρου αυτού και δια ποίων ενεργειών του θα παύσει η κακοποίηση του ζώου;

Πώς θα κάμψει ο κτηνίατρος το αίσθημα φόβου του ζώου από την παρουσία και τη φασαρία που προξενεί το πλήθος;

Πώς θα συντελέσει ο κτηνίατρος στην μείωση της ανησυχίας ενός ζώου που σύρεται δια της βίας στο θυσιαστήριο;

Ένας επιστήμονας που γνωρίζει τη φυσιολογία και τη συμπεριφορά των ζώων, ένας ευσυνείδητος κτηνίατρος που σέβεται τον όρκο του θα συντάξει και θα υπογράψει έκθεση που θα πιστοποιεί ότι τηρούνται πλήρως οι συνθήκες ευζωίας και ουδέν συνέβη που να τις παραβιάζει;

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μεταβληθούν άρδην οι συνθήκες που απεικονίζονται στα βίντεο που έχουν ληφθεί από τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Πως θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο όμως χωρίς να θιγεί η λαϊκή παράδοση και το έθιμο; Πρόκειται για τελείως συγκρουόμενα συμφέροντα.

Εφόσον οι συνθήκες παραμένουν ίδιες η κακοποίηση συντελείται και ουδείς κτηνίατρος δεν μπορεί να γνωματεύσει περί του αντιθέτου.»